Leonie Drabbe: ‘Samen verder kijken dan de eigen school’

De term ‘on the move’ is op zijn plaats wanneer je kijkt naar de ontwikkeling van het ’s Gravendreef College. Ook Leonie Drabbe, per 1 oktober niet langer schooldirecteur maar lid van het College van Bestuur van Scholengroep Spinoza, blijft graag in beweging. “Dankzij deze stap kan ik op een intensievere manier bij de andere Spinoza-scholen betrokken zijn. Daar heb ik veel zin in.”

Waar ben je trots op als je kijkt naar de afgelopen jaren op het ’s Gravendreef College?
“De aandacht voor innovatie die we altijd hebben gehad, daar ben ik behoorlijk trots op. Dat zie je nu terug in bijvoorbeeld het beroepenplein, waar leerlingen met allerlei verschillende profielen samenwerken. In het verkorte vmbo-mbo-traject voor leerlingen op niveau 4. En in de manier waarop we IB (International Baccalaureate) een plek geven in onze school voor álle leerlingen; niet alleen voor een selecte klas voor tweetaling onderwijs. Allemaal voorbeelden waarbij we hebben gedurfd om het net even anders te doen.”

“Sowieso ben ik megatrots als ik terugdenk aan 20 jaar geleden, hoe we begonnen zijn. Onder de trappen van een basisschool, soms in een lokaaltje als dat toevallig over was. Ik weet nog dat ik Zorg en Welzijn gaf aan de bovenbouw van het vmbo, dat deed ik dan bij mij thuis. Kregen ze bij mij in de keuken kooklessen, of uiterlijke verzorging in de woonkamer. Dat kun je je nu haast niet meer voorstellen. Als je dan ziet hoe de school er nu voor staat, is dat een wereld van verschil. We zijn begonnen met 125 leerlingen en 2 vaste docenten. De rest van de docenten vlogen we in en ook de conciërge gaf soms een les. Nu hebben we 1400 leerlingen, een docententeam van 150 collega’s en twee prachtige gebouwen.”

Waar kijk je naar uit in je nieuwe rol als bestuurder?
“Ik heb veel zin om op een intensievere manier bij de andere Spinoza-scholen betrokken te zijn. Je krijgt als directeur natuurlijk wel dingen mee, maar in de praktijk ben je met name op je eigen school gericht. Ik ben heel benieuwd naar de thema’s, krachten en dilemma’s die er op al die scholen spelen. Hoe kunnen we van elkaar leren, waar kunnen we elkaar versterken? En ook de samenwerking op het Buro: hoe zetten we met elkaar de kwaliteitszorg zo neer dat we echt voor elke school een meerwaarde kunnen betekenen? Daar zie ik naar uit.”

Wat voor soort bestuurder ben jij?
“In elk geval iemand die vanuit vertrouwen handelt. Het stukje controle is ook belangrijk, maar voor mij is de basis wederzijds vertrouwen. Als bestuurder wil je in verbinding zijn met de organisatie, met de scholen, met de mensen. Soms zullen er dingen niet lukken of anders lopen dan je dacht. Dat hoort erbij: het belangrijkste is dat je dan de juiste vragen stelt en ervoor zorgt dat je er met elkaar iets van leert. Ik hoop in mijn rol als bestuurder midden in de organisatie te blijven staan en goed op de hoogte te blijven van de schoolpraktijk. Je staat als bestuurder vanzelfsprekend net een stapje verder van de dagelijkse praktijk af. Ik zie het als taak voor mezelf om toch goed betrokken en ingevoerd te blijven. Bijvoorbeeld door te spreken met MR’en, directie, docenten en ook leerlingen, bijvoorbeeld in de vorm van gesprekken met de leerlingenraad.”

Je werkt al zo’n 25 jaar binnen Spinoza. Bestaat er voor jou zoiets als het Spinoza-gevoel?
“Ja, dat durf ik inmiddels wel te zeggen. We hebben daar lange tijd naar gezocht: aanvankelijk waren we vooral een financiële eenheid, later kwam daar HR bij. De afgelopen jaren zijn er grote stappen gezet in het brede Spinoza-gevoel. Ons visiedocument Spinoza on the move heeft daar zeker bij geholpen. Je komt elkaar tegen, doet samen nieuwe kennis en vaardigheden op. Natuurlijk, als scholen zijn we in zekere zin concurrenten van elkaar. Maar er zijn zoveel punten waarop we van elkaar profiteren. Denk aan de verschillende vaksecties die elkaar kunnen elkaar inspireren en versterken. Of aan de maatschappelijke uitdagingen die op ons afkomen, bijvoorbeeld op technologisch vlak. Als scholengroep kun je daar veel beter op inspelen dan als individuele school. En wanneer een leerling of collega ergens niet helemaal op de juiste plek zit, is er vast een plek binnen onze scholengroep die beter past. Met elkaar in verbinding zijn, verder kijken dan het perspectief van de eigen school. Dat komt voor mij aardig in de richting van een Spinoza-gevoel.”